Με μια απλή, λιτή, ανακοίνωση, όπως άλλωστε κινήθηκε σε όλη την καριέρα του, αθόρυβα, ταπεινά, ένας μεγάλος του Καράτε, έβαλε το τέλος στην αγωνιστική δράση. Ο Γιώργος Τζάνος, σε μια γεμάτη καριέρα, με αμέτρητους τίτλους και διακρίσεις, πήρε τη δύσκολη απόφαση να “κρεμάσει” τα γάντια του. Στην τελευταία του εμφάνιση στο τατάμι ως αθλητής, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, έριξε τους τίτλους τέλους.

“Στην πορεία όμως , συνειδητοποίησα ότι ήδη ζούσα το μεγάλο όνειρο. Το όνειρο και ο παράδεισος είναι απλώς μια κατάσταση του νου. Ποιος μπορεί να σου πει εάν τελικά πέτυχες; Κανένας …. Μόνο ο εαυτός σου και η ιστορία που άφησες πίσω”. Κάπως έτσι έκλεινε στην ουσία η μια σελίδα. Η αθλητική, η αγωνιστική. Πυκνογραμμένη. Κι ανοίγει πλέον η επόμενη. Θα πυκνογραφεί κι αυτή λογικά.

Θα συνεχίσει να είναι πρωταγωνιστής, από την άλλη πλευρά όμως, αυτή του προπονητή. Όπως οι “παλιοσειρές”, τα φιλαράκια του, Δημήτρης, Σπύρος, Κώστας. Πρωταθλητές, κόσμου, Ευρώπης, που παίρνουν από το χέρι τα νέα παιδιά και τα πάνε στην κορυφή. Έτσι κι ο Γιώργος.

Ήταν Ιανουάριος του 2008 που κάναμε φωτογράφηση, συνέντευξη και εξώφυλλο με τον Δημήτρη Τριανταφύλλη, για το περιοδικό ΝΟΚ ΑΟΥΤ. Εκεί, στο υπόγειο φωτογραφείο του Παγκρατίου, μου λέει κάποια στιγμή ο Δημήτρης:

“Θα έρθει κι ο Γιώργος Τζάνος για τη φωτογράφηση, να βγάλουμε κάποιες εντυπωσιακές φωτογραφίες”.

“Ποιος είναι ο Γιώργος;”, εύλογη η απορία μου τότε. Δεν τον ήξερα, δεν ήταν από τους γνωστούς, τους φτασμένους.

“Ο Γιώργος είναι το νέο αίμα, κέρδισε πέρυσι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων (2007 – Izmir) και να θυμάσαι το όνομα. Είναι ο επόμενος σούπερ σταρ του ελληνικού Καράτε”.

Τα χρόνια πέρασαν και ο Τριανταφύλλης κάθε χρονιά δικαιωνόταν. Αμέτρητοι τίτλοι και διακρίσεις για το Γιώργο Τζάνο. Έγινε τέτοια η συνήθεια να είναι στο βάθρο, που αν καμιά φορά δε γινόταν μας ξάφνιαζε. Μας κακοφαινόταν. Ακόμα και στα “πέτρινα” χρόνια του Καράτε αυτός εκεί. Από το 2012 έως το 2020 το ελληνικό Καράτε, σε Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, είχε κερδίσει 9 μετάλλια συνολικά. Κάμποσα από αυτά είχαν τη σφραγίδα του. Χρυσό το 2012 και το 2014, ασημένιο το 2013, χάλκινο το 2016. Τα μισά δικά του.

Συναθλητές του τόσα χρόνια, τη χρυσή εποχή του ελληνικού Καράτε, μίλησαν για τον Γιώργο Τζάνο, το Γιώργο τους.

Δημήτρης Τριανταφύλλης

Ο Γιώργος Τζάνος ήρθε σε μικρή ηλικία, 13-14 περίπου, στη σχολή του δασκάλου μου Άρη Κραββαρίτη. 

Εκείνη την περίοδο ήμουν ήδη πρωταθλητής Ευρώπης και World Games στην κατηγορία των ανδρών. Ήταν αρκετά δύσκολο να σταθεί κάποιος απέναντι και να αντέξει τους ρυθμούς της προπόνησης μου. Ο Γιώργος από την πρώτη κιόλας μέρα ήταν πάντα εκεί, αψηφώντας όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε τον πρώτο καιρό.  Στο βλέμμα του είδα την ίδια φλόγα που είχα και εγώ μικρός καθώς και την θέληση να μάθει, να φτάσει τον εαυτό στα όρια ώστε να καταφέρει να διεκδικεί μεγάλους στόχους. 

Τον θεωρώ μικρό μου αδελφό καθώς για πολλά χρόνια ήμασταν κάθε μέρα σε όλες τις προπονήσεις μαζί. Του συμπεριφέρθηκα πολύ σκληρά αλλά ταυτόχρονα με σεβασμό και αγάπη, γιατί είναι ένα καταπληκτικό παιδί με αδαμάντινο χαρακτήρα.

Τα πρώτα χρόνια αφιέρωσα αρκετό χρόνο για να καθοδηγήσω αυτό το παιδί με το απίστευτο ταλέντο που πίστευα ότι μια μέρα θα φτάσει πολύ ψηλά.

Τα χρόνια περνούσαν και ο Γιώργος έσπαγε τα ρεκόρ το ένα πίσω από το άλλο. Αυτό είχε φυσικά  ως αντίκτυπο και στη συνέχεια της δικής μου καριέρας καθώς με τα χρόνια είχε δημιουργηθεί ένα δίδυμο συναθλητών, αδερφικών φίλων, sparring partner οι οποίοι πρωταγωνιστούσαν σε κάθε μεγάλη διοργάνωση του αθλήματος. 

Νιώθω τυχερός που τα έφερε έτσι η ζωή και είχα δίπλα μου έναν Αθλητή και Άνθρωπο σαν τον Γιώργο.

Ο Γιώργος Τζάνος έγραψε τη δική του μεγάλη ιστορία στο άθλημα, η οποία έχει εμπνεύσει πολλούς αθλητές ανά τον κόσμο και νιώθω πολύ περήφανος για την εξέλιξη του. Ότι έχει καταφέρει το έχει καταφέρει με το σπαθί του και του αξίζουν τα καλύτερα.

Ένας μεγάλος κύκλος κλείνει στη ζωή του και ανοίγει ένας καινούριος που είμαι σίγουρος ότι θα διαπρέψει και εκεί.

Καλή συνέχεια στο κουμπαράκι μου πλέον, εγώ θα είμαι εδώ για εκείνον σε ότι χρειαστεί όπως πάντα.

Βίκυ Κοσμίδου

Έχω να θυμηθώ πολλές όμορφες στιγμές από τον “μικρό” της τότε εθνικής ομάδας! Θυμάμαι πρωτογνώρισα τον Γιώργο σε ηλικία 12 ετών, σε μια κοινή μας προπόνηση. Από τότε έβλεπα στα μάτια του το πάθος για να μάθει,το πείσμα του για να προσπαθεί να γίνει καλύτερος. Αυτό που διέκρινα στον Γιώργο ήταν η δίψα να διακριθεί και να πετύχει τους στόχους του.

Τον ξεχώρισα για τον ακέραιο του χαρακτήρα, την καλοσύνη του, την ευγένεια του. Το καλύτερο παιδί! Του εύχομαι καλή συνέχεια πλέον ως προπονητής και να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του στους μικρότερους αθλητές καθώς αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση.

Σπύρος Μαργαριτόπουλος

Ο Γιώργος όταν ήρθε στην εθνική ομάδα όλοι λέγαμε “’Ήρθε ένα απίστευτα γρήγορο και ταλαντούχο παιδί”. Έπειτα μετά από ένα αρκετά μικρό χρονικό διάστημα έγινε απίστευτα καλός και πραγματικά σε κάθε προπόνηση μας τράβαγε όλους, κρατώντας μας σε εγρήγορση. Όποιος έπαιζε μαζί του κινδύνευε σε όλη τη διάρκεια.

Το δυνατό στοιχείο του Γιώργου όμως θεωρώ πως είναι η καλή του η καρδιά. Είναι ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος, έχοντας πάντα τη διάθεση να ακούσει τον οποιοδήποτε. Ένας πολύ καλός χαρακτήρας που δικαίως μέσα στο χώρο έχει τη φήμη του καλού παιδιού.

Σαν αθλητής ήταν πάντα από τους κορυφαίους στο κόσμο. Με ένα πολύ πολυδιάστατο και θεαματικό τρόπο παιχνιδιού από μικρός έφερε μεγάλες διακρίσεις και έγινε παράδειγμα για τις επόμενες γενιές αθλητών. Ακόμα και σήμερα με τις τελευταίες του προσπάθειες και διακρίσεις μας ενέπνευσε όλους.

Αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού Καράτε και πραγματικά τον θεωρώ αναγκαίο και χρήσιμο σαν προπονητή. Του εύχομαι τα καλύτερα μέσα από τη καρδιά μου.

Κώστας Παπαδόπουλος

Μια αξιοζήλευτη αγωνιστική πορεία έφτασε στο τέλος της.

Είναι δύσκολο να απαριθμήσει κάποιος τα μετάλλια και τις επιτυχίες του Γιώργου Τζάνου. 

Ένας αθλητής που θα μείνει στην ιστορία του παγκόσμιου καράτε κυρίως για τον εμφατικό και εντυπωσιακό τρόπο που αγωνίζονταν. Ένας αθλητής που γέμιζε στάδια.

Ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι ακόμα και στα πέτρινα χρόνια του Ελληνικού καράτε ο Γιώργος σήκωνε ψηλά την Ελληνική σημαία. Αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των παλαιότερων επιτυχιών της δικής μου γενιάς και των επιτυχιών του σήμερα. Δεν ξέρω τι θα γινόταν και ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν ο Γιώργος δεν ήταν αυτός που είναι. Πολεμήθηκε όσο λίγοι με τεράστιο κόστος εν μέσω ολυμπιακής πορείας….. τιμωρήθηκε, έγιναν προσπάθειες εξοντώσεως του, όμως αυτός στάθηκε όρθιος και βροντοφώναξε…… ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ. Τι καλύτερο παράδειγμα για να καταλάβουμε τον σπουδαίο άνθρωπο Γιώργο, αυτόν που με τις πράξεις του και όχι μόνο με τις επιτυχίες του μας παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς και ακεραιότητας. 

Ο Γιώργος ανήκει σε μία ασφυκτικά κλειστή ομάδα ανθρώπων που μπορώ να αποκαλώ Αδερφό.

Εννοείται….. ΜΑΖΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ….για νέες περιπέτειες, από άλλο πόστο πλέον.