Ένα χρόνο αργότερα, το 1999, η Ελλάδα φιλοξενεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα ανδρών – γυναικών, για τρίτη φορά στην ιστορία της, και μάλιστα με τη σύμπτωση της ανάληψής του κάθε δεκαετία. Πρώτη φορά το 1979 στη Θεσσαλονίκη, δεύτερη το 1989 στη Γλυφάδα και τρίτη το 1999 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Η ελληνική άρση βαρών θέτει τρεις στόχους και καταφέρνει με σκληρή δουλειά να τους πετύχει απόλυτα. Πρώτον να κερδίσει και πάλι τον τίτλο της παγκοσμίου πρωταθλήτριας στη βαθμολογία των ανδρών, δεύτερον να αποκτήσει δικαίωμα πλήρους ομάδος στους Ολυμπικούς Αγώνες του Σίδνεϊ, καθόσον η διοργάνωση αποτελεί Ολυμπιακή πρόκριση και τρίτον να πάρει δέκα με τόνο στο οργανωτικό κομμάτι

Νίκη στη βαθμολογία με εμφανίσεις των αθλητών μας που προκαλούν ρίγη συγκίνησης στους φιλάθλους. Και οι οκτώ άνδρες που πήραν μέρος ανέβηκαν στο βάθρο των νικητών και μάλιστα οι επτά και στο σύνολο. Τη μεγαλύτερη διάκριση κατακτούν όμως οι Έλληνες φίλαθλοι που καθημερινά κατακλύζουν το ΣΕΦ με αποκορύφωμα το διήμερο της συμμετοχής του Πύρρου Δήμα και Κάχι Κακιασβίλι, όπου παρατηρείται το αδιαχώρητο.

Δώδεκα χιλιάδες φίλαθλοι και παραπάνω δημιουργούν μια απίστευτη ατμόσφαιρα για την ιστορία του αθλήματος. Οι ξένοι παράγοντες δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους, ιδιαίτερα όταν αντιλαμβάνονται πως έξω από το ΣΕΦ υπάρχουν 2.000 ακόμα φίλαθλοι που ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπο να εισέλθουν. Και όλα αυτά με την ΕΟΑΒ να έχει θέσει για πρώτη φορά σε κυκλοφορία εισιτήρια σε μια διεθνή διοργάνωση που φυσικά δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα.

Ο Καναδός Σεν Σιρ, παράγοντας της διεθνούς ομοσπονδίας λέει: “Ήμουνα στην αίθουσα ντόπιγκ κοντρόλ όταν γινόταν η παρουσίαση των αθλητών στην κατηγορία των 85κ. Βγήκα έξω να πάρω τη θέση μου στους επισήμους και έπαθα σοκ. Χιλιάδες φίλαθλοι δημιουργούσαν μια τρομερή ατμόσφαιρα. Ποτέ δεν είχα δει τέτοια εικόνα, ποτέ δεν μαζεύτηκαν πουθενά τόσες χιλιάδες φίλαθλοι σε αγώνες άρσης βαρών. Θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή”.

Το άγχος των Ελλήνων αθλητών ήταν τεράστιο και το βάπτισμα του πυρός έπρεπε να πάρει ο ελαφρύτερος όλων, ο Λεωνίδας Σαμπάνης.

Μόλις αντίκρυσε το πλήθος τρακαρίστηκε έντονα και παρόλο που έφυγε από τον αγώνα της κατηγορίας 62κ. με δύο ασημένια μετάλλια ήταν περίλυπος. Είχε μόλις δύο έγκυρες προσπάθειες στις έξι. Ο Χρήστος Ιακώβου το κατάλαβε και σε σύσκεψη το ίδιο βράδυ προσπάθησε να εξηγήσει το φαινόμενο.

Στα 62κ., ο Γιώργος Τζελίλης με 155κ.-190κ.-345κ. σύνολο, κατακτά τρία ασημένια μετάλλια και ο Βαλέριος Λεωνίδης παρά τον τραυματισμό του, με ηρωική προσπάθεια, κερδίζει τρία χάλκινα με 152.5κ.-187.5κ.-340κ.

Έρχεται η σειρά του Βίκτορα Μήτρου, στην κατηγορία 77κ. που ξεκινάει άσχημα στο αρασέ, μόλις 6ος με 165κ. για να κατακτήσει αμέσως μετά δύο ασημένια μετάλλια σε ζετέ και σύνολο (205κ. και 370κ.). Χάνει μάλιστα τα χρυσά με διαφορά λίγων γραμμαρίων σωματικού βάρους από τον πρώην Βούλγαρο και νυν αθλητή του Κατάρ, Μπαντρ που επίσης σήκωσε τα ίδια κιλά.

Στα 85κ., η Ελλάδα παρατάσσει δύο αθλητές, τον Πύρρο Δήμα που προέρχεται από εγχείριση και μπαίνει στον αγώνα με ελλειπή προετοιμασία, και τον Χρήστο Σπύρου.

Ο Πύρρος κερδίζει το πρώτο χρυσό μετάλλιο για τη χώρα μας στο αρασέ με νέο παγκόσμιο ρεκόρ 180.5κ. και κλείνει τον αγώνα του με ένα χάλκινο στο ζετέ 207.5κ. και ένα ασημένιο στο σύνολο 387.5κ.

Ο Σπύρου ανεβαίνει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στο ζετέ με 207.5κ., ελαφρύτερος του Δήμα κατά 30 γραμμάρια ενώ στο σύνολο μένει τέταρτος με 382.5κ.

Κάχι Κακιασβίλι και Λεωνίδας Κόκκας αποτελούν τη νέα διπλή μας συμμετοχή σε μία κατηγορία, στα 94κ.

Ο Κάχι κερδίζει τρία χρυσά μετάλλια με νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο αρασέ 188κ. ενώ σε ζετέ και σύνολο σηκώνει 225κ. και 415κ. αντίστοιχα, επτάμιση κιλά διαφορά από τον δεύτερο Πολωνό Κολέτσκι.

Ο Κόκκας κατακτά ασημένιο μετάλλιο στο αρασέ με 185κ. και χάλκινο στο σύνολο με 402.5κ. για να αρχίσει στο φινάλε ένα ανεπανάληπτο σώου.

Στη διάρκεια λοιπόν της απονομής μεταλλίων, ο Κόκκας προσκαλεί στο βάθρο των νικητών και τον πρωτομάστορα Χρήστο Ιακώβου που τελικά με παραίνεση και του Γιάννη Σγουρού στέκεται δίπλα τους.

Οι φίλαθλοι τρελαίνονται και ρυθμικά φωνάζουν το όνομα του Ιακώβου που βουρκώνει από συγκίνηση.