Η 20η Μαΐου που πέρασε ήταν μία ημέρα-ορόσημο στην ιστορία του Moto GP, καθώς συμπληρώθηκαν ακριβώς 50 χρόνια από την ημέρα που ο σπουδαίος Γιάρνο Σάαρινεν και ο Ρέντσο Παζολίνι έχασαν τη ζωή τους στην πίστα της Μόντσα, σε ένα τραγικό δυστύχημα κατά τη διάρκεια του Γκραν Πρι Ιταλίας.

Το 1973, σε μία εποχή που η Μόντσα ήταν περιστοιχισμένη από μεταλλικές μπαριέρες όχι πολύ μακριά από την άσφαλτο, το μοιραίο συνέβη σε μία αλυσίδα γεγονότων. Στην εκκίνηση του αγώνα της κατηγορίας 250κ.ε. ο Παζολίνι έφυγε στην πρωτοπορία, ωστόσο στον πρώτο γύρο έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του, έπεσε πάνω στο τοιχίο και τον μεταλλικό φράκτη στα αριστερά του και σκοτώθηκε ακαριαία.

Η μοτοσικλέτα του Ιταλού, μετά την πρόσκρουση με τις μπαριέρες, επανήλθε στην πίστα και χτύπησε τον διερχόμενο Σάαρινεν, γκρεμίζοντάς τον από τη δική του μοτοσικλέτα και μάλιστα βγάζοντας το κράνος του κατά την πρόσκρουση. Οι αναβάτες που ακολουθούσαν δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τον πεσμένο Φινλανδό και τον χτύπησαν, σκοτώνοντάς τον ακαριαία.

Από αυτό το συμβάν, πέραν του θανάτου των Σάαρινεν και Παζολίνι, άλλοι 14 αναβάτες τραυματίστηκαν σοβαρά. Ο αγώνας ακυρώθηκε, όπως και όσοι δεν είχαν ακόμη γίνει εκείνη την ημέρα, στις υπόλοιπες κατηγορίες.

Ο Σάαρινεν πέρασε στη συνείδηση των φίλων του Moto GP ως ένας από τους σπουδαιότερους αναβάτες, με τον τραγικό του θάνατο να στερεί από το σπορ εν δυνάμει έναν από τους κορυφαίους πρωταθλητές του. Ο Φινλανδός εκείνη τη χρονιά συμμετείχε για πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία (500κ.ε.) και είχε νικήσει στους δύο πρώτους του αγώνες, επίτευγμα που δεν έχει επαναλάβει κανείς μέχρι και σήμερα.

Συνολικά σε 46 αγώνες Moto GP -όλων των κατηγοριών- μετρούσε 15 νίκες και 32 βάθρα, ενώ το 1972 ήταν πρωταθλητής την κατηγορία 250κ.ε. Ο τραγικός θάνατος του Σάαρινεν και του Παζολίνι οδήγησε σε μία σημαντική αναβάθμιση των μέτρων ασφαλείας στους αγώνες -ειδικά για τα δεδομένα της εποχής-, ωστόσο δεν έπαψε να θυμίζει την πολύ ιδιαίτερη φύση που χαρακτηρίζει αυτό το σπορ.