O πρόεδρος του πολυνίκη Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Πειραιώς, Γιάννης Παπαδημητρίου, μιλάει αποκλειστικά στο APEXsports για τα προβλήματα και την επόμενη μέρα της ελληνικής ιστιοπλοΐας.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιάννη Παπαδημητρίου:

Πώς «μεταφράζετε» εσείς ως πρόεδρος του ΙΟΠ το γεγονός ότι ενώ από τη δεκαετία του ’90 τα μετάλλια σε Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα στις κατηγορίες ανάπτυξης 420, ilca, optimist, techno έρχονται κάθε χρόνο με τις “σακούλες” αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στις κατηγορίες ανδρών / γυναικών στις Oλυμπιακές κατηγορίες; 

Γ.Π. Οι όμιλοι κατά κύριο λόγο, δίνουν μεγάλο βάρος στη διάδοση και ανάπτυξη του αθλήματος της Ιστιοπλοΐας. Οι όμιλοι οφείλουν -όπως το ορίζει και το καταστατικό τους- να προσπαθούν μέσα από τις ακαδημίες τους να προσελκύουν όλο και περισσότερα παιδιά για τη διάδοση του αθλήματος. Έτσι μέσα από τις ακαδημίες οι καλοί αθλητές μεγαλώνοντας προωθούνται και στις αγωνιστικές κατηγορίες ανάπτυξης όπως είναι αυτές που αναφέρατε.

Μέσα από τις επιτυχίες τους λαμβάνουν τα προνόμια της Πολιτείας με μοριοδότηση για την εισαγωγή τους στα πανεπιστήμια και μετά οι περισσότεροι σταματούν λόγω των υποχρεώσεων τους. Αυτοί οι αθλητές που μένουν πλέον γνωρίζουν ότι για να συνεχίσεις σε Ολυμπιακές κατηγορίες χρειάζεται να δαπανήσεις πολλά χρήματα και σε αυτό το σημείο αρχίζουν τα δύσκολα.

Οι μεγάλοι όμιλοι που έχουν ήδη επενδύσει σε καλούς προπονητές κάνοντας υψηλού επιπέδου πρωταθλητισμό, έχουν επενδύσει σε μέσα και εγκαταστάσεις, μπορούν να παρέχουν τη βάση να συνεχίσει ένας αθλητής / μία αθλήτρια στις Ολυμπιακές κατηγορίες, με το βάρος από εδώ και πέρα στους ίδιους να βρουν χορηγούς οι οποίοι θα καλύψουν τα υλικά και τα ταξίδια τους.

Για τους παραπάνω λόγους δεν μπορούν αυτά τα μετάλλια να έρχονται με τις “σακούλες” όπως αναφέρατε στην ερώτηση σας και να συνεχίσουν με την ίδια ροή και στις Ολυμπιακές κατηγορίες.

Γνωρίζοντας το ενδιαφέρον σας για την ελληνική ιστιοπλοΐα, όντας πρόεδρος ενός ιστορικού ομίλου, μέλος του προηγούμενου ΔΣ της ΕΙΟ, αλλά και την υποψηφιότητα σας στις προηγούμενες εκλογές για την προεδρία της ΕΙΟ, θα θέλαμε να μάθουμε την άποψη σας για το «ποιος είναι ο ρόλος μιας ομοσπονδίας και συγκεκριμένα της ιστιοπλοϊκής στον σύγχρονο και ταχύτατα εξελισσόμενο αθλητισμό;»

Γ.Π. Σε αυτό το σημείο πρέπει να έρχεται ο ρόλος της Ομοσπονδίας. Οι κατηγορίες όπως ξέρετε αλλάζουν τα πάντα ταχύτατα, νέα σκάφη, νέα υλικά, νέες τεχνολογίες κ.α. Η Ομοσπονδία έπρεπε να είχε επενδύσει στην τεχνογνωσία αυτών των κατηγοριών και αλλαγών.

Έπρεπε τουλάχιστον μέσα σε αυτή την τετραετία που διανύσαμε να είχε επενδύσει σε ομίλους που έχουν αυτές τις Ολυμπιακές κατηγορίες με αγορές σκαφών / υλικών. Όλα γύρω μας αλλάζουν, η ΕΙΟ πρέπει να βγει μπροστά και να στηρίζει τους αθλητές αυτούς να συνεχίσουν και να μην χάνονται όπως έχουν χαθεί πολύ καλοί αθλητές διαχρονικά.

Έπρεπε να είχε δημιουργήσει εξειδικευμένο γραφείο marketing και χορηγιών να στηρίζει τους αθλητές. Έπρεπε να στηρίζει την προ Ολυμπιακή ομάδα σε camp στο εξωτερικό.

Ξέρετε οι περισσότερες ομάδες από άλλες χώρες σχεδόν μετακομίζουν στη χώρα που γίνονται οι Ολυμπιακοί αγώνες και οι αθλητές μας με το ζόρι πάνε στο test event, την προηγούμενη χρονιά των ΟΑ.

Θα ξαναπώ αυτό που λέω πάντα, έχουμε πραγματικά υπεραθλητές που προσπαθούν μόνοι τους ή με τη μικρή βοήθεια των ομίλων τους, να προπονούνται επί τέσσερα χρόνια για να μπορέσουν να συμμετάσχουν σε Ολυμπιακούς αγώνες, με μία ομοσπονδία να είναι απούσα και μερικές φορές να είναι και εμπόδιο σε αυτούς. Χρειάζεται ολοκληρωτική αλλαγή στρατηγικής και επένδυσης στην ΕΙΟ.

Σε ποιους τομείς τα έχει καταφέρει η ελληνική μας ομοσπονδία; Και σε ποιους χρειάζεται ακόμα δουλειά ή και αλλαγή κατεύθυνσης;   

Γ.Π. Η σημερινή διοίκηση σίγουρα με το νέο αθλητικό νόμο έχει αλλάξει ηλικιακά, αυτό είναι ένα θετικό καθότι υπάρχει και περισσότερη όρεξη για δουλειά από νέους ανθρώπους. Γίνανε κάποιες προσπάθειες με την προσθήκη ενός ξένου προπονητή και μέσα από μερικά camp τα οποία πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα όμως μόνον.

Αλλάζουν τα πάντα, η κοινωνία μας και εμείς οι ίδιοι ακόμα, δεν μπορείς σήμερα να ανακοινώνεις ότι “Η παράταξη που στηρίζει τη διοίκηση της ΕΙΟ από το 1991 εξέλεξε τα 41 από τα 42 τακτικά και αναπληρωματικά μέλη του νέου ΔΣ και των Επιτροπών.

Πριν τις εκλογές στην ΕΙΟ, όπως και στις περισσότερες ελληνικές ομοσπονδίες, τα βασικά μέλη της ηγετικής ομάδας βρίσκονται στην ίδια θέση για δεκαετίες.

Συγκεκριμένα στην ιστιοπλοϊκή ομοσπονδία κρατούν το «τιμόνι» οι ίδιοι άνθρωποι από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενώ ελάχιστα είναι τα νέα άτομα που έχουν εισέλθει τα τελευταία χρόνια σε αυτή την ομάδα. Αυτό και μόνο τα λέει όλα.

Πού αποδίδετε το γεγονός ότι ακόμη κι έμπειροι Έλληνες Ολυμπιονίκες και ηχηρά ονόματα, δεν έχουν καταφέρει ακόμη -κι ίσως δεν καταφέρουν εν τέλει- να κερδίσουν την Ολυμπιακή πρόκριση; 

Γ.Π. Εδώ είναι τα δύσκολα. Εύχομαι να μη βρεθεί το άθλημα της ιστιοπλοΐας εκτός Ολυμπιακών αγώνων για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων υπό την παρούσα διοίκηση, καθώς αμέσως μετά θα πρέπει να ακολουθήσουν οι αντίστοιχες αναλήψεις ευθυνών, ως φόρο τιμής στους δεκάδες Ολυμπιονίκες μας που δόξασαν το άθλημα και τη χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια.

Όπως ακριβώς όταν κάνεις κάτι καλά, συνεχίζεις να προσπαθείς “δικαιωματικά” για τον αθλητισμό έτσι ακριβώς όταν κάτι δεν έχει γίνει σωστά, πρέπει να το δέχεσαι και να αναλαμβάνεις την ευθύνη.

Τι θα κάνατε ως πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας βλέποντας στο παρά πέντε να μην έχει καταφέρει κανένας Έλληνας ιστιοπλόος να πάρει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Παρισιού το 2024; 

Γ.Π. Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν προλαβαίνει κανείς να κάνει κάτι, ήδη έχει χαθεί δυστυχώς από όλη την ομάδα η κατάκτηση του πρώτου εισιτηρίου για τους ΟΑ. Τα παιδιά θα συνεχίσουν την προσπάθεια της διεκδίκησης ενός εισιτηρίου, η οποία εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι επιτυχής γιατί πραγματικά το αξίζουν.

Αν σκεφτεί κανείς ότι οι μόνοι αθλητές των νεότερων γενεών που κατάφεραν κάτι καλό στις Ολυμπιακές κατηγορίες ήταν οι Μάντης / Καγιαλής, Παπουτσόγλου / Ορφανός, Μιτάκης Ιωάννης, Καμπουρίδης-Παπαδόπουλος και Βασιλεία Καραχάλιου, θεωρείτε πως έρχεται ένα τέλος στις Ολυμπιακές κατηγορίες για τα ελληνικά χρώματα. Μήπως χάνεται η τεχνογνωσία και ότι είχε χτιστεί από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας;

Γ.Π. Θεωρώ ότι η κάθε γενιά έχει τους δικούς της αθλητές, ο Καγιαλής συνεχίζει σε μία κατηγορία 49er πολύ δύσκολη προσπαθώντας τα μέγιστα για να είναι ξανά η χώρα στους ΟΑ, στα 470 και στην ΙLCA έχουμε νεότερους αθλητές που έχουν κερδίσει Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια μετάλλια οι οποίοι έρχονται με αξιώσεις και για το μέλλον.

Η Ελλάδα έχει κατακτήσει πολλά μετάλλια από τα dinghies και σίγουρα δεν πρέπει να χαθεί αυτή η τεχνογνωσία, αλλά είναι θέμα στρατηγικής, οργάνωσης, σχεδιασμού και συνεργασίας των διοικήσεων. 

Έχει αξιοποιηθεί επαρκώς η τεχνογνωσία που αποκτήθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας; Υπάρχει συνέχεια από τους Καραχάλιου, Ορφανό, Μιτάκη, Παπουτσόγλου που ήταν και οι τελευταίοι με αξιοπρεπείς εμφανίσεις;

Γ.Π. Οι αθλητές αυτοί αποτελούν πρότυπα στα νεότερα παιδιά τα οποία σήμερα ασχολούνται με την ιστιοπλοΐα. Θα πρέπει όμως αυτοί οι αθλητές με κάθε τρόπο να παραμείνουν δίπλα στα νέα παιδιά.

Να μεταλαμπαδεύουν την γνώση τους και τις εμπειρίες τους κάτι που είναι βασικό εργαλείο για τους νέους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί είναι και πολλοί άλλοι αθλητές Ολυμπιονίκες και μη που θα έπρεπε σήμερα να βρίσκονται στην Ομοσπονδία με ουσιαστικό ρόλο σε επιτροπές.

Γιατί όμως δεν μεριμνήσαμε ποτέ ώστε οι αθλητές οι οποίοι έχουν συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς αγώνες να έχουν σημαντικό ρόλο στην ομοσπονδία μας όπως γίνεται στις περισσότερες ομοσπονδίες;

Ποια απόφαση θα ήταν -σύμφωνα με τη δική σας ηθική απέναντι στους αθλητές και τους αγώνες τους- η δικαιότερη στην περίπτωση της Καραχάλιου, αναφορικά με την επιλογή της να αγωνιστεί με την Πορτογαλία στους Ολυμπιακούς;

Γ.Π. Μερικοί θεωρούν ότι λόγω του επαγγέλματος μου, έχω ένα προβάδισμα έναντι άλλων στην επικοινωνία και κινούμαι ως πολιτικός. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι είμαι ένας άνθρωπος που έχω μάθει να ακούω και να συζητάω.

Τα παιδιά είναι παιδιά, έχουν ενέργεια και αντιδραστικότητα ως χαρακτηριστικά της ηλικίας τους. Εμείς όμως είμαστε αυτοί που πρέπει να κάνουμε τα πάντα να τους ηρεμούμε, να τους αφαιρούμε το άγχος και να τους προτρέπουμε να ασχολούνται με τον αθλητισμό μόνο.

Όταν όμως μια ζωή τους κυνηγάμε και τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη κάποια στιγμή οι πιο ευαίσθητοι γίνονται ευάλωτοι στα ατοπήματα. Η υπόθεση Καραχάλιου που ήταν και αθλήτρια μου, ήθελε πριν γίνουν όλα αυτά, μια ειλικρινή και αληθινή από καρδιάς συζήτηση μαζί της, όπως θα έκανε κάθε γονιός με το παιδί του, να το αγκαλιάσει και να του λύσει τα τυχόν προβλήματα.

Η Βασιλεία ήθελε στήριξη κυρίως ηθική που δεν την είχε. Το μυαλό της δεν έπρεπε να ήταν στην πολιτική αλλά στη θάλασσα. Οι γονείς της την κράτησαν εκτός Ελλάδας πριν την Ολυμπιάδα του Τόκιο για αυτό τον λόγο. Δεν συμφωνώ καθόλου με την επιλογή της να αγωνίζεται με σημαία άλλης χώρας και το θεωρώ ατόπημα, όμως θα έπρεπε -και θα μπορούσαν- όλα αυτά να είχαν αποφευχθεί. Κρίμα γιατί χάθηκε μία πολύ καλή αθλήτρια.

Η πρωτοβουλία της ΕΙΟ για τη δημιουργία καναλιού μετάδοσης των ιστιοπλοϊκών αγώνων (live streaming) πώς ενισχύει το άθλημα και σε τι ποσοστό θεωρείτε ότι βοηθάει των αθλητή στην ιστιοπλοϊκή του πορεία;

Γ.Π. Είναι μία σωστή κίνηση της ΕΙΟ και απαραίτητη. Αυτό όμως για να έχει σωστά αποτελέσματα χρειάζεται στρατηγική μέσα από επαγγελματίες που θα αναλάβουν όλο το χορηγικό – υποστηρικτικό πλάνο όπου αυτό (το live streaming) θα αποτελεί ένα εργαλείο το οποίο θα είναι στο πλαίσιο του ανταποδοτικού ROI (return of investment) των χορηγών.

Αν το κάνεις να το κάνεις σωστά. Είναι χρήσιμο βεβαίως και για τους θεατές (αθλητές – γονείς – φίλους) μιας και δεν μπορούμε να έχουμε κερκίδες όμως παγκοσμίως αυτό αποτελεί μέρος του marketing και επικοινωνίας.

Θέλει επαγγελματισμό με σωστή δημοσιογραφική κάλυψη και να μην αποτελεί βήμα κάποιων για πολιτική. Μπορείτε να δείτε παρόμοια παραδείγματα από την κάλυψη στην Ελλάδα μεγάλων ΜΜΕ σε αγώνες Ανοικτής Θαλάσσης, που αποτελούν διαφήμιση του αθλήματος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.