Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, με τους Urquidez και Wallace να είναι τα μεγάλα ονόματα, οι περισσότεροι μαχητές στη Βόρεια Αμερική δεν έπαιρναν στα σοβαρά τον Rob Kaman. Σύντομα απέδειξε ότι έκαναν λάθος και ήταν πολύ δυνατός για οποιονδήποτε μαχητή της Βόρειας Αμερικής. Σεβαστός και γνωστός σε όλη την Ευρώπη, την Ανατολή και τέλος στη Βόρεια Αμερική, αναφέρεται πλέον ως «Ζωντανός Θρύλος».

Κανένας δεν ήταν ο βασιλιάς του ρινγκ για τόσο καιρό, ούτε κάποιος κατάφερε ποτέ να κερδίσει περισσότερους τίτλους. Ο Rob Kaman γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1960 στο Άμστερνταμ. Άρχισε να προπονείται στις πολεμικές τέχνες το 1976. Πριν από αυτό έπαιζε ποδόσφαιρο για τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ. Ο Rob ήταν καλός παίκτης, αλλά ποτέ δεν του άρεσαν τα ομαδικά αθλήματα.

Ξεκίνησε στις πολεμικές τέχνες με το Penchak Silat, μια ινδονησιακή πολεμική τέχνη, μέχρι που ανακάλυψε το Muaythai που του άρεσε επίσης πολύ. Τελικά, τον Μάιο του 1978, πήγε για προπόνηση στο γυμναστήριο Mejiro, όπου ακολούθησε μαθήματα από τον μεγάλο δάσκαλο Jan Plas. Μετά από 4 μήνες προπόνησης, έκανε τον πρώτο του αγώνα με τον Carillon, πρωταθλητή Γαλλίας και έχασε τον αγώνα στα σημεία.

Τότε ο Rob αποφάσισε ότι επρόκειτο να προπονηθεί πιο σκληρά από πριν και άρχισε επίσης να αγωνίζεται πολύ. Πολύ σύντομα έγινε μαχητής Α’ κατηγορίας στην Ολλανδία. Κέρδισε τους περισσότερους αγώνες του με Κ.Ο. Το σημείο καμπής για εκείνον ήταν ο αγώνας του με τον Blinky Rodriquez, τον ξάδερφο του Benny Urquidez. Ο Rob τον έβγαλε νοκ άουτ στον 2ο γύρο με ένα χαμηλό λάκτισμα στο πόδι. Αυτή ήταν η διεθνής του επιτυχία! Από τότε, ο Rob άρχισε να αγωνίζεται στην Ταϊλάνδη.

Ο πρώτος του αγώνας στην Ταϊλάνδη ήταν ενάντια στον Ντενόι, έναν τοπικό πρωταθλητή. Ο Rob κέρδισε με Κ.Ο. και του ζητήθηκε να αγωνιστεί με τον Λάκτσαρτ, πρωταθλητή Ταϊλάνδης, στην Μπανγκόκ. Έχασε αυτόν τον αγώνα αλλά και έμαθε πολλά από την ήττα του.

Ο Rob επέστρεψε σύντομα και κέρδισε πολλούς αγώνες. Αυτές οι νίκες του έδωσαν την ευκαιρία να αντιμετωπίσει  τον John Moncayo στις 23 Σεπτεμβρίου 1983 για τον παγκόσμιο τίτλο WKA του kickboxing. Ο Rob τον έριξε νοκ άουτ στον 3ο γύρο με ένα low kick και έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος παγκόσμιος πρωταθλητής WKA στο kickboxing.

Στις 12 Ιανουαρίου “πολέμησε” στο Jaap Edenhal του Άμστερνταμ τον Payap Premchai, πρωταθλητή Ταϊλάνδης και μετά από μεγάλο αγώνα βγήκε και πάλι νικητής.

Κατά τη διάρκεια του έτους 1985, κέρδισε τον Larry McFadden στον 3ο γύρο με νοκ άουτ και τρεις μήνες αργότερα πήρε την εκδίκησή του από τον Lakchart. Έβγαλε νοκ άουτ τον Ταϊλανδό στον 4ο γύρο.

Μετά από αυτό, ο Rob πάλεψε με πολλούς διαφορετικούς μαχητές στο Άμστερνταμ, τον Ernest Simmons (κανόνες WKA), τον Ernesto Hoost (κανόνες WKA), τον Payap (ρεβάνς στους κανόνες Muay Thai), τον Roger Hurd (κανόνες WKA) και τον Sittisak (κανόνες Muay Thai).

Τα κέρδισε όλα και στα τέλη του 1987 οι Ιάπωνες του ζήτησαν να έρθει να αγωνιστεί στην Ιαπωνία.

Ο πρώτος του αγώνας στην Ιαπωνία ήταν εναντίον του Λάκτσαρτ και ο Rob τον έβγαλε νοκ άουτ στον 1ο γύρο!!! Στην Ιαπωνία «τρελάθηκαν» με τον Kaman και από τότε αγωνίστηκε πολλές φορές στην Ιαπωνία. Αγωνίστηκε εναντίον των Kirkwood Walker, Hansu Premchai, Santiago Garza, Don Nakaya, Nielsen, Carmichael (ΗΠΑ) και O’reagan (Ιρλανδία). Κέρδισε όλους τους αγώνες.

Στις 9 Απριλίου 1989 ο Rob αγωνίστηκε  στην Ολλανδία, αυτή τη φορά εναντίον του Jan Wessels από το Άρνεμ. Ο Rob διοργάνωσε επίσης αυτό το μεγάλο γεγονός, οπότε δεν είχε τον χρόνο να προετοιμαστεί σωστά για τον αγώνα.  Έχασε  τον αγώνα και πολλοί άνθρωποι στην Ολλανδία πίστευαν ότι η καριέρα του είχε τελειώσει. Επέστρεψε, σε έναν αγώνα παγκόσμιου τίτλου για την WKA όπου κέρδισε τον Jan Wessels με νοκ άουτ στον 2ο γύρο, στο τέλος εκείνης της χρονιάς.

Το 1990 ήταν πάλι το ίδιο. Ο Rob ήταν πολύ απασχολημένος. Έπαιξε  στην ταινία «Bloodfist» με τον Don Wilson και τον Billy Blanks και αγωνιζόταν ανελλιπώς. Αγωνίστηκε τρεις φορές με τον Changpuak από την Ταϊλάνδη και μετά με τον Eddy Matthieu από τη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού έπρεπε να αγωνιστεί στην Ιαπωνία εναντίον του Peter Smit. Ο αντίπαλός του ήταν νεοφερμένος και πρωταθλητής Ευρώπης της WKA. Ο Rob έγινε πατέρας με τη γέννηση του γιου του Γκάμπι και έτσι έπρεπε να πάει στην Ιαπωνία λίγο πριν τον αγώνα. Υπέφερε επίσης από έναν τραυματισμό σε έναν αγώνα στην Ταϊλάνδη με τον Changpuak αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Για τον Kaman  το συμβόλαιο είναι συμβόλαιο!!! Έχασε τον παγκόσμιο τίτλο του και σχεδόν όλοι είπαν ότι η βασιλεία του είχε τελειώσει.

Σύντομα επέστρεψε και ο πρώτος του αγώνας ήταν ενάντια στον Ιάπωνα μαχητή Nishi στην Ιαπωνία. Ο Rob κέρδισε με νοκ άουτ στον 1ο γύρο και οι διοργανωτές στην Ολλανδία τον έβαλαν σε σούπερ μάχη με τον νέο ερχόμενο μαχητή Ernesto Hoost!!! Πριν από τον αγώνα κανείς δεν περίμενε ότι ο Kaman θα κερδίσει, αλλά ο Rob πάλεψε σαν λιοντάρι σε έναν μεγάλο αγώνα και έβγαλε νοκ άουτ τον Hoost στον 5ο γύρο. Επέστρεψε και μάλιστα πολύ πιο δυνατός από ποτέ. Για τους περισσότερους οπαδούς του kickboxing, αυτός ο αγώνας με τον Ernesto Hoost είναι ο καλύτερος αγώνας που έχει γίνει ποτέ στην Ολλανδία και την Ευρώπη.

Μετά τον αγώνα με τον Hoost, ο Rob δούλεψε για πρώτη φορά με τον μάνατζερ Clovis Depretz και υπό την επίβλεψή του ήταν προγραμματισμένο να αγωνιστεί στη Γαλλία λόγω της δημοτικότητάς του εκεί. Στις 29 Ιουνίου 1991, αγωνίστηκε με τον Luc Verheye για τον παγκόσμιο τίτλο WKA. Ο Luc Verheye είχε νικήσει τον Peter Smit και ήταν ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής. Αυτό δεν κράτησε πολύ γιατί ο Rob του έδειξε ποιος ήταν ο καλύτερος. Κέρδισε τον Luc Verheye και πήρε πίσω τον τίτλο του.

Στις 20 Ιουνίου 1992 έδωσε “τον αγώνα των αγώνων”. Αντιμετώπισε τον Jean Yves Theriault, τον μεγαλύτερο πρωταθλητή full contact όλων των εποχών. Ο Rob κέρδισε τον αγώνα με TKO και έτσι έγινε ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής ISKA. Ήταν ταυτόχρονα παγκόσμιος πρωταθλητής στη WKA kickboxing και παγκόσμιος πρωταθλητής στο Muaythai.

Στις 26 Νοεμβρίου 1993 ο Rob αγωνίστηκε μετά από τρία χρόνια στην Ολλανδία, αυτή τη φορά εναντίον ενός άλλου μεγάλου Ολλανδού πρωταθλητή  Rick van der Vathorst. Ο Kaman τον έβγαλε νοκ άουτ στον 2ο γύρο και έδειξε στο ολλανδικό κοινό ότι μετά από τόσα χρόνια ήταν ακόμα ο καλύτερος.

Στο τέλος εκείνης της χρονιάς, το Nikko Toshogu Press παρήγαγε 8 βιντεοκασέτες για την προπόνηση Muaythai με τον Rob Kaman και μια βιντεοκασέτα με highlights και νοκ άουτ της καριέρας του (όλες οι κασέτες είναι πραγματικά εκπληκτικές!) Ο Rob έπαιξε επίσης σε δύο ταινίες με τον Jean Claude van Damme, «Maximum Risk» και «Double Team» με τον Dennis Rodman και τον Mickey Rourke. Μετά από αυτό αγωνίστηκε ξανά στη Γαλλία, αυτή τη φορά στη Μασσαλία, πάλι εναντίον ενός νεοφερμένου από την Ολλανδία, του Orlando Breinburg. Κέρδισε με TKO στον 3ο γύρο.

Κέρδισε επίσης τον Γάλλο πρωταθλητή Ζερόμ Τουρκάν και στη συνέχεια έπρεπε να αγωνιστεί στο τουρνουά Κ-2 στο Παρίσι της Γαλλίας. Ο πρώτος του αγώνας ήταν εναντίον του Lavelle Robinson και κέρδισε με KO. Στον δεύτερο αγώνα του αγωνίστηκε με τον Ελληνο-Αυστραλό Τόσκα Πετρίδη και μετά από πολύ σκληρό αγώνα ήταν και πάλι νικητής. Στον τελικό ο Rob αγωνίστηκε  με τον Γάλλο Jerome Turcan, μπροστά στο κοινό του τελευταίου.  Ο Rob ήταν γεμάτος τραυματισμούς από τον αγώνα του με τον Πετρίδη. Από την αρχή ο Turcan άρχισε να αγωνίζεται πολύ επιθετικά και έκανε ό,τι μπορούσε για να βγάλει νοκ άουτ τον Rob!!

Κατά τη διάρκεια του γύρου 4, ο Rob αιμορραγούσε βαριά. Ξεκίνησε χωρίς ελπίδα και στη συνέχεια κατέπληξε τους πάντες όταν έριξε νοκ άουτ τον Turcan με δύο εκπληκτικά high kicks στο τέλος του γύρου!!! Έτσι μετά από όλους τους παγκόσμιους τίτλους του, κέρδισε και το τουρνουά K-2 στο Παρίσι της Γαλλίας.

Μετά από λίγες μόνο μάχες τα τελευταία χρόνια, λόγω πάρα πολλών τραυματισμών και επίσης πρωταγωνιστώντας σε μια νέα ταινία με τον Jean Claude Van Damme (The Legionnaire), ο Rob αποφάσισε να τελειώσει την καριέρα του, εκεί που ξεκίνησαν όλα, στην Ολλανδία.

Έτσι, στις 24 Οκτωβρίου 1999, αγωνίστηκε για τελευταία φορά, ενάντια στον Alexei Ignashov, έναν 21χρονο ερασιτέχνη παγκόσμιο πρωταθλητή στο kickboxing. Μετά από μια εποχή δόξας και δύναμης, η καριέρα του είχε επιτέλους φτάσει στο τέλος της. Μια κήλη στον αυχένα που δεν επουλώθηκε ποτέ τελείως είχε κάνει τον Rob να αποφασίσει να αποσυρθεί από το ρινγκ για πάντα.

Σε λίγες μόνο μέρες κάθε εισιτήριο εξαντλήθηκε στην Ολλανδία και κάθε θαυμαστής του ήρθε να τον δει να αγωνίζεται για τελευταία φορά. Η είσοδός του στο ρινγκ εκείνο το βράδυ ήταν πραγματικά υπέροχη. Όλο το πλήθος είχε λευκές σημαίες και από τέσσερις γωνιές ήρθε ένα μουσικό συγκρότημα, για να φέρει τον Rob στο ρινγκ με τρόπο που μόνο ένας μεγάλος πρωταθλητής αξίζει.

Το πλήθος τον χειροκρότησε, όταν μπήκε για τελευταία φορά στο ρινγκ. Ο Rob κέρδισε τον αγώνα στα σημεία, αλλά μετά τον αγώνα είπε ότι ο αντίπαλός του ήταν ο πραγματικός νικητής και έδωσε το νικητήριο τρόπαιό του στον Alexei Ignashov.

Όταν στάθηκε για τελευταία φορά στο ρινγκ μετά τη σπουδαία καριέρα του με περισσότερους από εκατό αγώνες, όλα τα φώτα έσβησαν και με μια μουσική παρέλαση, ο γιος του Γκάμπι ήρθε στο ρινγκ και χάρισε στον πατέρα του το τρόπαιο για «ο μαχητής του αιώνα”.

Και έτσι τελείωσε στις 24 Οκτωβρίου 1999: Το τέλος μιας εποχής, η αρχή ενός θρύλου.

Ο θρύλος του Rob Kaman, ένας φανταστικός αθλητής, ένας μεγάλος kickboxer, ένας πραγματικός μεγάλος πρωταθλητής, αλλά πάνω απ ‘όλα ένας υπέροχος άνθρωπος!!!