Πρώτη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2021 στο Τόκιο.

Το άθλημα της αγωνιστικής αναρρίχησης είναι ένα άθλημα που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αλλά η ιστορία του ξεκινάει ουσιαστικά στα μέσα της δεκαετίας του 1980.

1985
Μία ομάδα αθλητών συγκεντρώθηκε κοντά στο Τορίνο της Ιταλίας για μία διοργάνωση που αποκαλείται “SportRoccia”, ο πρώτος οργανωμένος αγώνας lead όπου οι συμμετέχοντες αγωνίζονται σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο.

1986
Η πρώτη διοργάνωση σε τεχνητό τοίχο διεξήχθη σε γυμναστήριο στο Βολξ-Αν-Βελάν, κοντά στη Λιόν της Γαλλίας.

Δεκαετία 1990
Έγινε ξεκάθαρο ότι διεθνείς διοργανώσεις αναρρίχησης θα διεξάγονταν μόνο σε ειδικά σχεδιασμένες κατασκευές, αφήνοντας το φυσικό περιβάλλον χωρίς επιβάρυνση. Μία από τις θεμελιώδεις αξίες του αθλήματος είναι η φροντίδα του περιβάλλοντος.

Μέσα σε λίγα χρόνια η εξέλιξη των τοίχων αναρρίχησης βοήθησε στην αυξημένη δημοτικότητα του αθλήματος της Αγωνιστικής Αναρρίχησης που έγινε προσβάσιμο σε όλους και ήταν αναμενόμενο και το ντεμπούτο σε Ολυμπιαακούς Αγώνες.

2021
Ολυμπιακό ντεμπούτο για την Αγωνιστική Αναρρίχηση, στη διοργάνωση του Τόκιο το καλοκαίρι του 2021. Εκεί, βρέθηκαν 40 αθλητές οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 20 και διαγωνίστηκαν σε τρία αγωνίσματα, το μπόλντερινγκ, το λιντ και την ταχύτητα.

Κάθε γύρος της Αγωνιστικής Αναρρίχησης αρχίζει με την παρουσίαση των αθλητών και ακολουθεί η παρατήρηση της διαδρομής.

Στο λιντ, οι αθλητές προσπαθούν να φτάσουν όσο το δυνατό ψηλότερα σε ένα τοίχο που ξεπερνά τα 15 μέτρα σε ύψος μέσα σε καθορισμένο χρονικό όριο.

Στο μπόλντερινγκ, ο στόχος είναι να ξεπεράσουν τα περισσότερα προβλήματα σε μία διαδρομή με τον μικρότερο αριθμό προσπαθειών σε κατασκευές 4,5 μέτρων μέσα σε μία προκαθορισμένη χρονική περίοδο.

Η κατάταξη καθορίζεται από τον αριθμό των προβλημάτων που έχουν επιλυθεί.

Στην ταχύτητα, ο στόχος είναι απλός. Όποιος φτάσει στην κορυφή πρώτος είναι ο νικητής.