Φανερά ευχαριστημένη και συγκινημένη για τον back to back τίτλο της στο Australian Open έδειχνε η Αρίνα Σαμπαλένκα στη συνέντευξη Τύπου, μετά τον τελικό. Η 25χρονη Λευκορωσίδα μίλησε για το “βάρος” της κατόχου του τίτλου, για τις μέρες που είχε αμφισβητήσει τον εαυτό της, αλλά και για το πως διαχειρίζεται τις δύσκολες ήττες.

«Είχα στο μυαλό μου ότι δε θέλω να είμαι αυτή που το κέρδισε και μετά εξαφανίστηκε. Ήθελα να δείξω ότι μπορώ σταθερά να είμαι στον τελικό, και ότι είμαι ικανή να κερδίσω και άλλο. Ελπίζω να καταφέρω και πιο πολλά. Γι’ αυτό ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, πάντα δουλεύω σκληρά και πάντα κοιτάω να βελτιώνω το παιχνίδι μου».

Σχετικά με το αν έχει αμφισβητήσει ποτέ τον ίδιο της τον εαυτό, απάντησε: «Σίγουρα υπήρξε στιγμή που δεν πίστευα ότι θα κερδίσω Slam, ειδικά τότε που έκανα πολλά διπλά λάθη και δε μπορούσα να φτιάξω το service μου. Υπήρχαν πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά δεν γινόταν να τα παρατήσω. Ένιωθα ότι έπρεπε να συνεχίσω να κάνω ό,τι κάνω.

Έπρεπε να συνεχίσω να παλεύω για το όνειρό μου. Πιστεύω ότι ο πατέρας μου με βλέπει και είναι περήφανος για εμένα. Δεν μπορούσα να σταματήσω για την οικογένειά μου. Σίγουρα υπάρχει μια στιγμή που πιστεύεις ότι δε θα το πάρεις ποτέ, αλλά πρέπει να συνεχίσεις τη σκληρή δουλειά και την προσπάθεια. Και στο τέλος θα δεις αν ήταν γραφτό για σένα ή όχι».

Για το πως διαχειρίστηκε κάποιες δύσκολες ήττες, απάντησε: «Με την εμπειρία. Δε θα έρθουν οι μεγάλες νίκες χωρίς δύσκολες ήττες. Προφανώς και ήμουν πολύ στεναχωρημένη μετά από αυτά τα ματς. Έκλαιγα, έσπαγα ρακέτες, είχα τρελαθεί. Μετά, όμως, από μία-δύο μέρες, καθίσαμε με την ομάδα και είπαμε ότι έπρεπε να το διορθώσουμε, για να μη ξανασυμβεί».

Σχετικά με το αν νιώθει πως παίζει και για τη μνήμη του πατέρα της, είπε: «Πριν από το περσινό Slam, έτσι ήταν. Είναι το μεγαλύτερό μου φυσικά, ήταν τα πάντα για εμένα. Τώρα, όμως, έχω τη μαμά μου και την αδερφή μου, η οποία είναι εδώ μαζί μου, και πρέπει να σκέφτομαι εκείνες. Πάντα αισθάνομαι ότι είναι μαζί μου. Είμαι ευγνώμων για ό,τι έκανε για εμένα, αν δεν υπήρχε εκείνος δεν ήμουν εδώ. Τώρα, όμως, παίζω για τη μαμά μου, την αδερφή μου και τις γιαγιάδες μου».